B'ah

Had vandaag mooi uitgepland. Op tijd opstaan (goed mogelijk omdat ik vrijdag zo moe ben dat ik vroeger in bed lig dan tijdens de week) en dan boodschappen doen. Zelfs nog aan het overwegen om naar een kapper te gaan. Om dan tegen de namiddag klaar te zijn om naar de Gentse feesten te gaan.
Bij het wakker worden (relatief vroeg voor een weekenddag) besef ik echter dat het vandaag onze nationale feestdag is. Alles toe en mijn planning in het water.
En nu we het daar toch over hebben. Het weer 'zou nog meevallen' in de namiddag. Dus hopelijk gaan we in de namiddag naar de Gentse feesten, en niet het Gentse schuilen.

Cinemanie

Vandaag nog eens in de cinema geraakt. Pirates of the Caribbean 3. Het is duidelijk het jaar van de deel 3's. Voor het eerst in mijn leven een Ben en Jerry's ijsje gegeten. Best wel lekker, maar of het zijn 5 en euro waard is... Het meisje achter de kassa was het in ieder geval wel. Vriendelijk en lief gezichtje. Zwaar getwijfeld om haar ten huwelijk te vragen, maar uiteindelijk dan toch maar gewoon de rekening betaald. De zaal ging maar laat open dus me even voor de Coming Soon tv gezet, ondertussen een eerste poging mijn B&J'tje op te eten, echter nog te hard. Links en rechts komen twee Nederlandse meisjes zitten. De linkse is op haar GSM bezig terwijl de rechtse non stop tegen haar begin te lullen. Rechts tegen links: 'je bent zo stil'. Ik tegen mezelf: '*zucht*'. Dan toch maar aan de deur staan wachten. Eenmaal binnen zit ik al een van de eerse neer (die voor mij stonden gaan, hoe typisch, helemaal achteraan in zaal zitten. Rondom mij begint wel een trend te vormen. Verschillende groepjes van kinderen van ene jaar of 6 7 8. Een tweede zucht vormt zich in mijn hoofd. Die achter mij houden zich gedurende heel de film op een paar opmerkingen na stil. Die voor mij hebben echter andere plannen en beginnen na een tiental minuten spelletjes te spelen die niet alleen lawaaierig zijn, maar ook niet gebonden aan hun stoel. De bijhorende volwasenne gaat wel een paar keer iets zeggen, maar veel gezag blijkt hij niet te hebben. In de helft van de film gaan ze dan toch met zijn allen buiten. Eerste gedachte: hopelijk heeft hij niet voor al die klein mannen moeten betalen, tweede gedachte: hopelijk wel, en maakt hij diezelfde fout geen tweede keer meer mee.
Natuurlijk weer even ingedommeld (of er zit een zwaar gat in het plot) en bijna drie uur later verlaat ik de zaal. Bij het buitengaan toch nog even zien naar de versnapering stand maar er zit niemand aan de kassa. Als ik echter buiten kom, sta ik op 2 meter van datzelfde lieve gezichtje. Deze keer echter met in het midden daarvan een sigaret. Mijn hard gebroken en een echtscheiding in aanvraag. Ben ik nu kieskeurig? In ieder geval heb ik weer het perfecte excuus om haar niet spontaan aan te spreken.
Voor ik de hoek om draai kijk ik toch nog een laatste keer, *zucht*.

Werchter: The Aftermath (2)

Werchter is bijna weeral een week voorbij. De eerste dagen na, waren zwaar. Ik ging maandag al even langs werk gaan, om al even de mails van donderdag en vrijdag bij te werken. Maar van alle opdrachten die ik verwachte voor problemen te zorgen, was het net een waar ik (dacht) niets te maken mee had die mij met een trap tegen het achterste terug in de werkelijkheid bracht. Hoewel het deze keer meer aanvoelde als een trap in de ballen. Woensdag voor Werchter tot 6 uur in de ochtend doorgewerkt. De eerste dag van het festival op tijd gaan slapen. Muse kon me niet genoeg motiveren (een soort van, been there, done that) en het was denk ik ook de juiste beslissing. We hadden gelukkig nooit de eerste shift, dus heb alles bijeen goed en redelijk genoeg geslapen daar.
Zondag waren we dus om 3.30 uur 's nachts thuis. Na weer een blokje rond te rijden, de auto op exact dezelfde plaats moeten zetten als vooor we vertrokken, maar aan de andere kant van de straat. Dus ik moest ook nu weer meer dan 5 minuten stappen naar huis. Dan nog een paar keer op en neer om alles boven te krijgen. Rond 4u dan toch kunnen gaan slapen. In de ochtend wakker gebeld en dan toch al voor de middag naar kantoor gegaan. Hoewel alles rustig leek om te beginnen (we zouden nog wat kasten en bureau's goed zetten na de verhuis) barste in de namiddag de stressbom. Technische details zal ik besparen, maar die dag weer pas tegen 4u in bed, hoewel de laatste uren ik nog weinig zinnigs kon doen.
Ondertussen is de crisis bijna voorbij, en heb ik mij al een paar dagen uit de opdracht kunnen terugtrekken. Resultaat was wel: ziek (verkoudheid, geholpen door een lage weerstand), een zware motivatie dip, en een huis waar rampenplan 1 kan uitgeroepen worden. Berg rommel in het bureau, berg afwas in de keuken en een berg was in de slaapkamer. 30° en 40° zijn al gedaan, nu nog handdoeken, ondergoed en beddengoed. En dan nog eens gaan strijken ook...

De foto's van werchter staan trouwens al online. Ik moet ze nog wel een keer uitzoeken, heb ze nu zonder meer geupload.

Rock Werchter: The Aftermath

Terug van een fantastisch Werchter, receiving mail 109 from 109. Zucht, I need a break.