donderdag 11 september 2008

Rechtzetting

Mensen die denken mij te kennen, denken wel eens dat ik altijd gelijk wil krijgen.
Mensen die mij kennen, weten dat dat helemaal zo niet is. Natuurlijk vind ik het leuker gelijk te hebben, dan ongelijk in een discussie. Ik denk dat er niemand is die kickt op ongelijk hebben. Maar als ik na onenigheid (of ja, dankzij de wondere wereld van de technologie tijdens) iets ga opzoeken, dan is dat niet omdat ik dan wil kicken op gelijk hebben, maar dat ik graag weet hoe het echt in elkaar zit.

In deze spirit, had ik graag gemeld dat mijn beschrijving van liefde in mijn vorige post foutief is. Het is te zeggen: al die factoren zijn (naar mijn mening) nog altijd juist, maar er ontbreekt er één. Tot mijn spijt kan ik die niet definiëren. Ik zou hem de x-factor kunnen noemen, maar die naam is blijkbaar al bezet. In ieder geval moet er een dat ietsje meer zijn, een bepaalde spark die het tot liefde opheft...

In belang van de wetenschap heb ik dit voorbije maand opgezocht en ben ik tot deze conclusie moeten komen. Leerzaam maar pijnlijk.


(PS: ik vraag mij af, of ook op deze post niemand een comment durft schrijven ;-) )