De wondere wereld van sollicitaties deel 2.

Gesprek aan de telefoon een tweetal weken geleden:
hij: "Hallo, met Jan Jansens (schuilnaam, met dank aan een vroeger leerkracht van mij, waarvan ik de naam niet ga noemen,... ow sh#t, nevermind). Ik moest naar hier bellen voor een test."
ik: "Ah,... ok. en waar moet die test dan over gaan?".
hij: "Ah, kweet het niet."
ik: "..."
ik: "Gaat het over een sollicitatie ofzo?"
hij: "Ja, ‘t is een soort van sollicitatie. Ik heb via mijn broer met N gebeld, en ze had gezegd dat ik naar kantoor moest bellen, vragen achter Tim en dat jij voor een test ging zorgen."
ik: "Ahzo,.."
hij: "Ze hadden ook gezegd, dat je misschien van niets ging weten."
ik: "..., en over wat voor test hebben we het dan?".
hij: "Dat weet ik niet."
ik: "Maar hebben we het dan over animatie, of I.T. ... ?" (voor wie het niet weet, I.T. = Informatie Technologie, en voor woe het nog niet weet dan. Op de computer op die knoppekes drukken, maar dan niet bloggen of chatten ;-) )
hij: "Ik kan visual basic, en ik ga binnenkort leren werken met Flash."
ik: "Ah, I.T. dus?"
hij: "Ja, een soort van I.T."
ik: "Stuur me anders eerst eens even je CV door, dan weet ik waar het juist over gaat."

Een uur later ben ik een CV rijker, en heb ik weer de leuke taak iemand mee te moeten delen dat we geen interesse hebben in een nadere samenwerking.